Dit lied deed ons in eerste instantie denken aan onze weekendjes stappen in Mwanza. Maar sinds 3 dagen heeft het nog een andere lading gekregen. We zijn net terug van 3 dagen durende clinic's met de flying medical service (FMS)! En we gingen niet zomaar ergens heen... Kleine Maasai dorpjes ten zuiden van Arusha!

Om 7.30 stonden we met onze rugzakjes klaar op het kleine vliegveld van Arusha. Terwijl we tussen de rijke toeristen zaten die op hun privevliegtuigjes zaten te wachten, hoorden we ineens: you guys look smart, are you the two medical students? Dat waren Ezra (piloot van FMS) en Brian (piloot aan het inwerken voor FMS).Gezellig, dachten wij!Samen liepen we naar het kleine vliegtuigje waarin we de komende dagen verschillende kleine vluchten naar Maasai dorpjes zouden maken.

Velen van jullie hebben waarschijnlijk al wel een beeld van de Maasai. Lange, slanke mensen, met rode jurken en speren, die heel hoog kunnen springen. Dat beeld klopt inderdaad. Het is niet alleen een act voor de toeristen op safari. In het dagelijks leven lopen ze inderdaad in rode doeken, mét stok/speer, over de eindeloze vlaktes met hun grote kuddes vee. De mannen hebben, hoe groter hun kuddes zijn, ook meerdere vrouwen. Wij hoorden een verhaal over een man van 80 met zijn 8 vrouwen, bah. De meeste Maasai leven in ronde huisjes met rieten daken en lemen muren, met een aantal huisjes bij elkaar (zie foto's).

In het vliegtuig van de FMS zaten we met zijn 5en. Wij, de twee piloten die vaccinaties gaven aan kinderenen een Tanzaniaanse artsdie spreekuur liep. Per dag bezochten we 2 kleine dorpjes in the middle of nowhere. Tijdens onze vluchten hiernaartoe, zagen we zelfs giraffen, zebra's, gnoe's en struisvogels over de uitgestrekte vlaktes lopen. Na de vlucht zei één van de piloten: zagen jullie dat, de Maasai gooiden speren naar ons!

Onze taak de afgelopen dagen was om de AnteNatalClinic (ANC)te runnen. We hebben in totaal 128 zwangere vrouwen gecontroleerd. Dat houdt in: vragen of ze problemen hebben, medicijnen geven (ter voorkoming van Malaria, worminfecties en bloedarmoede of open ruggetje), buiken voelen en luisteren naar het hartje van het kindje met zo'n toeter op de buik. Leuk om te doen, ons Swahili is nu zo 'goed' dat we zelfs wat adviezen kunnen geven.

Wat ons het meeste bij is gebleven van de ANC is dat er zoveel jonge meiden waren, soms niet ouder dan 15,die op de zwangerencontrole kwamen. Ze zijn meestal getrouwd met een man die een generatie ouder is. Ook waren er veel 'oudere' vrouwen (lees: 30+) die al voor de 10e keer zwanger waren. Doordat mannen meerdere vrouwen hebben (en vrouwen blijven hun man ook niet altijd trouw), worden SOA's en HIV snel doorgegeven. Toen we klaar waren hielpen we de Tanzaniaanse arts met zijn spreekuur en zagen we een jongen met een druiper. SOA's zijn een groot probleem onder de Maasai.

Het was een geweldige enniet te vergeten ervaring om van zo dichtbij zo'n andere cultuur te kunnen meemaken. We hadden continu de neiging om foto's te maken. Maar helaas, de Maasai zijn een trots volk en vonden het niet prettig als we foto's maakten. Stiekem hebben we het toch een beetje geprobeerd, niet heel duidelijk, maar we plaatsen ze op de site.

Nu zijn we weer terug in Arusha. Morgen vliegen we naar Zanzibar om nog een weekje lekker te chillen met Denise's familie, Niek, Gerben,Kristineen Mirte. Jullie horen waarschijnlijk nog een laatste keer van onze avonturen via deze website!